คิดว่าลมที่ร้อนแรง
ช่วยพัดหัวใจดวงสีแดงล่องไป
พัดลอยไปให้ถึงเธอ
พัดให้เจอให้ถึงคน ห่างไกล
เธอจะกลับมาเดือนธันวา (รอคอยเธอมาเนิ่นนาน)
มองนาฬิกาไม่รู้เท่าไร (ยังไงก็จะรอต่อไป)
ความรู้สึก ไม่เคยจะเปลี่ยนใดใด (ไม่เคยละลายหาย)
เพียงเธอคนเดียวเท่านั้นจริงๆ
คอยนับวันเวลา เฝ้าคอยเวลาเธอมา
มายืนที่ตรงหน้าของฉัน มันจะเป็นเช่นไร
จะทนได้ไหม จะอดใจได้ไหม
คงไม่ต้องบอก เธอรู้หรือเปล่า
คิดถึงดวงตาเธอจัง คิดถึงเสียงเพลงดังๆ
ที่เราชอบมานั่งฟังกัน วนไปจนเข้านอน
กอดกันจนร้อน เธอบอกว่ามันร้อน
แต่เธอก็ไม่ปล่อย เธอก็ไม่ปล่อย มือ
ร้านที่เราเคยชอบไป กินไอติมวนิลา
เดี๋ยวนี้กลายเป็นร้านชา มีโรตีกินร้อนๆ
ไม่แน่ใจ ฉันไม่แน่ใจ เธอจะจำได้ทุกตอน
แค่บอกให้เธอได้รู้ ว่าถ้าเธอเหนื่อยกลับมาตรงนี้นะ
เธอจะกลับมาเดือนธันวา (รอคอยเธอมาเนิ่นนาน)
มองนาฬิกาไม่รู้เท่าไร (ยังไงก็จะรอต่อไป)
ความรู้สึก ไม่เคยจะเปลี่ยนใดใด (ไม่เคยละลายหาย)
เพียงเธอคนเดียวเท่านั้นจริงๆ
คอยนับวันเวลา เฝ้าคอยเวลาเธอมา
มายืนที่ตรงหน้าของฉัน มันจะเป็นเช่นไร
จะทนได้ไหม จะอดใจได้ไหม
คงไม่ต้องบอก เธอรู้หรือเปล่า
คิดถึงดวงตาเธอจัง คิดถึงเสียงเพลงดังๆ
ที่เราชอบมานั่งฟังกัน วนไปจนเข้านอน
กอดกันจนร้อน เธอบอกว่ามันร้อน
แต่เธอก็ไม่ปล่อย เธอก็ไม่ปล่อย มือ
คอยนับวันเวลา เฝ้าคอยเวลาเธอมา
มายืนที่ตรงหน้าของฉัน มันจะเป็นเช่นไร
จะทนได้ไหม จะอดใจได้ไหม
คงไม่ต้องบอก เธอรู้หรือเปล่า
คิดถึงดวงตาเธอจัง คิดถึงเสียงเพลงดังๆ
ที่เราชอบมานั่งฟังกัน วนไปจนเข้านอน
กอดกันจนร้อน เธอบอกว่ามันร้อน
แต่เธอก็ไม่ปล่อย เธอก็ไม่ปล่อย มือ